Maandag beginnen we écht!
Zondagmiddag. Met overvolle buik van het immer weldadige zondagse ontbijt -om de zaterdagavond wijntjes te balsemen-, besluit je dat het zo niet langer kan. Al dat eten, al die loze calorieën en ja, die te strakke broek hebben jou tot dit pijnlijke besluit gedwongen. Tabé roombotercroissants, adiéu romige brie en auf Wiedersehen Weisse Wein. Gluten- en suikervrij eten zal de boel vast weer doen slinken.
“Het ‘is er niet iets anders dan die
smakeloze troep?!’ geklaag beantwoord jij
met de motiverende woorden dat
dit enkel even wennen is...”
Je googlet ‘glutenvrij’ en ‘suikervrij’ dieet en ‘Rens Kroes’ (zusje ván en de gezondheidsguru van nu). Met alle nieuw opgedane wijsheid maak je standvastig een enorme boodschappenlijst, vol ingrediënten waarvan je het bestaan tot een half uur geleden lachend had ontkend, ware het niet dat het water je in de mond loopt bij de niet mis te verstane smakelijke foto’s naast de recepten. Vol goede moed neem je de benenwagen (!) naar de dichtsbijzijnde AH, om bij thuiskomst de koelkast vol groene groenten, zoete aardappelen, tofu, sojayoghurt, zalm en antioxidantbommen als frambozen en blauwe bessen te stouwen. Je keukenkastjes krijgen op hun beurt een vulling van rijstewafels, dadels, havermout, glutenvrije (smakeloze) crackers en idem pasta, quinoa en ongezouten noten toebedeeld. Natuurlijk voel je je samen sterker en daarbij, het hele gezin kan wel wat gezonder, dus de kinderen krijgen in plaats van Oreos en M&M’s suikervrije snacks. Yummy…
Een goed begin…
Maandagochtend. De wekker gaat een uur vroeger zodat je het bakken van gezonde bananenpannenkoekjes kunt combineren met het prepareren van een zo suiker- en glutenvrije -dus troostvoervrije- mogelijke salade voor de lunch voor al je kompanen. Het luide tegenoffensief van gisteren -je energieke ‘we gaan het eens wat gezonder doen jongens!’werd niet erg hartelijk ontvangen- verliest het al snel van de bewonderende woorden over het zoete ontbijtje,dus het begin voorspelt veel goeds! Ook de lunch is in goede handen gevallen en ’s avonds worden de in sojasaus gebakken groenten en zalm (volgens Rens’ recept) binnen no time verorberd. Valt allemaal dus best mee! Tot dat uurtje later, voor de tv. Het ’is er niet iets anders dan die smakeloze troep?!’ geklaag beantwoord jij met de motiverende woorden dat dit even wennen is, maar we hebben dit echt nodig lieverds, onderwijl rijstewafels met pindakaas smerend. Verbazend genoeg hoor je goedkeurend gesmak. Dag één zit erop en het viel je alles mee…
Half werk…
Tot dag vier verloopt alles redelijk soepel. Je hebt de verleidingen op werk en in de Albert Heijn weerstaan en je hebt de handigheid van het tegelijkertijd bereiden van ontbijt en lunch al aardig onder de knie. In stilte bedank je Rens Kroes voor haar inspiratie, want wat blijkt er eigenlijk veel mogelijk in de wereld van de ‘health freaks’, als je maar weet wat je kopen en koken moet. Toch? Je kids zijnhet er niet helemaal mee eens. Zij missen de cola en chocolade, en ook de gebakken aardappels en kipnuggets met mayo krijgen dagelijks een speciale vermelding op de ‘wishlist’, zoals jullie de lijst met gemiste etenswaren noemen.
“Dankbaar neem je een naar jou
lonkend gebakje van je jarige collega aan.
Hoor je nou je smaakpapillen juichen?!”
Het vervelende is ook, jouw verlangen naar je lievelingen (wijntje, toastje, Bon Bon Bloc) groeit ook met het uur. De drukte op het werk afgelopen week, de korte nachten door die drukte en de voortdurende sprint die je elke dag moest afleggen om iedereen op tijd op school en bij de sportclubjes te krijgen, hebben voor een enorme vermoeidheid gezorgd, waardoor je meer trek en slaap hebt en je je wekker op dag vijf op zijn oude tijd zet. Gevolg: geen gezond ontbijt en idem lunch, dus hongerig op werk. Dankbaar neem je een naar jou lonkend gebakje van je jarige collega aan -hoor je nou je smaakpapillen juichen?- om daarna voor lunch watertandend een pizzabroodje uit de kantine te verslinden. Shit. Zo snel gaat het dus…
Bij thuiskomst biecht gelukkig de rest van het gezin ook op wat er allemaal aan caloriebommen naar binnen is gegaan en uit pure frustratie, en stiekem ook uit opluchting dat deze dag ‘toch al verpest is’ worden de pizza- en patatboeren hartelijk ontvangen. Dat het weekend voor de deur staat, en de al geplande feestjes een stuk leuker zijn wanneer je geen nee hoeft te zeggen tegen de stokbroodjes en glazen wijn, toch schat? doet jullie besluiten dit weekend nog even lekker te genieten. Je zag een glutenvrije zondagochtend brunch toch al niet zo zitten. Maar maandag beginnen we écht!